Artykuły

Czym jest Kurs Kwalifikowany?

• Jest to pierwszy i jedyny w Polsce kurs realizowany na mocy ustawy, mający umocowanie w przepisach prawa Polskiego.
• Po ukończeniu kursu uczestnik otrzymuje tytuł „Ratownika” w myśl ustawy
  o Państwowym Ratownictwie Medycznym.
• Szkolenie przygotowane dla służb ratunkowych przez Centrum Ratownictwa poszerzone zostało o tematykę związaną z organizacją Służb Ratunkowych, zasadami ich zarządzania, szkolenia oraz wyposażenia.
• Seminaria oraz wykłady związane z organizacją pomocy medycznej w wypadku masowym, prowadzeniu działań ratunkowych w trakcie działań taktycznych służb, a także prowadzenia działań ratunkowych w obliczu aktu terroru.
• Kurs trwa 66 godzin i określony jest ramowym programem kursu opublikowanym przez Ministerstwo Zdrowia.
• Aż 42 godziny kursu poświęcone są na realizację ćwiczeń praktycznych oraz pozorowanych akcji ratunkowych.
• Kurs realizuje zespół instruktorów (lekarzy, ratowników i psychologów)
  z największym w Polsce doświadczeniem z zakresu Medycyny Ratunkowej.

Kurs pozwala:

• Znacząco podnieść kwalifikacje zawodowe pracowników służb ratunkowych.
• Posiąść najnowszą wiedzę i praktyczne umiejętności z zakresu ratownictwa specjalistycznego.
• Standaryzować szkolenie Zespołów Ratownictwa oraz Straży Pożarnej.
• Włączyć służby jednostki w działanie Ogólnopolskiego Krajowego Systemu Ratownictwa Medycznego (Szpitalnych Oddziałów Ratunkowych, Pogotowia Ratunkowego, Straży Pożarnej, Policji, Wojska i innych służb emergencyjnych.

Wszystkie kursy Kwalifikowanej Pierwszej Pomocy realizowane przez Centrum Ratownictwa pozwalają na uzyskanie tytułu „Ratownika” w świetle Ustawy o Państwowym Systemie Ratownictwa Medycznego i tym samym uzyskać najwyższy możliwy stopień wyszkolenia w zakresie ratownictwa dostępny dla osób nie posiadających wykształcenia medycznego.

Realizacja misji Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego – działania na rzecz zmniejszania liczby osób tonących w wodach polskich – wymaga dobrze przygotowanej kadry ratowników. WOPR jest stowarzyszeniem specjalistycznym, którego celem jest organizowanie pomocy oraz ratowanie osób, które uległy wypadkowi lub narażone są na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na wodach. WOPR współdziała z organami administracji rządowej, samorządowej oraz innymi podmiotami zainteresowanymi bezpieczeństwem i porządkiem na wodach. Ratownicy WOPR angażują się w przedsięwzięcia na rzecz ochrony środowiska naturalnego,w szczególności wodnego. Programowanie i prowadzenie profilaktycznej działalności w zakresie bezpieczeństwa na wodach i ochrony środowiska wodnego pozwala kreować nową jakość korzystania z wód. WOPR jest przygotowany do udziału w akcjach ratowniczych podczas zagroŜeń powszechnych, katastrof naturalnych i awarii technicznych na wodach. Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe jest członkiem International Life Saving (ILS) oraz ILS Federation of Europe, wyznaczającej standardy wyszkolenia ratowników
wodnych. Prowadzone kursy i szkolenia specjalistyczne z zakresu ratownictwa wodnego oraz doskonalenie umiejętności ratowniczych, a następnie określanie uprawnień do prowadzenia działań ratowniczych i nadawania stopni – w zależności od posiadanych kwalifikacji – stanowi gwarancję dobrego przygotowania kadry WOPR.
  WOPR prowadzi rekrutację ratowników spośród szerokiej rzeszy zgłaszającej się do niego młodzieży, z której najsprawniejsi, najbardziej odpowiedzialni i zaangażowani zostają ratownikami wodnymi. Stawiane, wobec ratowników, wymagania są bardzo wysokie, precyzyjne i zgodnie z kompetencjami – ratownik WOPR powinien umieć nieść pomoc na wodach. Struktury organizacyjne WOPR tworzy zgodnie z podziałem administracyjnym kraju w miejscach, gdzie zachodzi taka potrzeba i gdzie wody, kąpieliska, pływalnie oraz parki wodne są ogólnie dostępne. Zapewnienie bezpieczeństwa osobom pływającym, kąpiącym się w miejscach wyznaczonych oraz osobom uprawiającym sporty wodne należy zarówno do osób prawnych i fizycznych prowadzących nad wodą działalność w tym zakresie, jak i do organów administracji rządowej i właściwych terytorialnie gmin. W powiatach i gminach WOPR powinien się pojawiać zgodnie z oczekiwaniami władz oraz administracji państwowej i samorządowej. Biorąc pod uwagę zakres działań ratowników WOPR i specyfikę ich pracy konstrukcja programu kursu przygotowującego do egzaminu na stopień ratownika WOPR uwzględnia odpowiednio przygotowany materiał teoretyczny utrzymany w konwencji układu przedmiotowego i specyfiki zagadnień specjalistycznych, pozwalający przygotować absolwentów do wykonywania zadań, wymagających specjalistycznej wiedzy i umiejętności. 

1604 – Sandomierz na Wisłą, klasztor i szpital niosący pomoc ofiarom Wisły;

1775 – druk pierwszej książki z zakresu ratownictwa „ O ratowaniu tonących”;

1775 – Wrocław – ogłoszenie Edyktu Prędkiego Ratowania wydany przez króla Prus Fryderyka II;

1820 – wydano w e Lwowie „Nauka o sztuce ratowania” Karol Herlitz /zawarto w pozycji sposoby ratowania i holowania, opisano również przyrządy i przybory przydatne w ratownictwie;

1869 – Wadowice – książka J. Gawlika „Ratowanie osób nagłą utratą życia zagrożonych”;

1898 – Kalisz – powstaje Carskie Towarzystwo Ratowania Tonących;

1900 – Warszawa – pierwsze zawody ratowników;

1901 – Warszawa – Petersburskie Towarzystwo Ratowania Tonących;

1902 – L. Wernic „Jak ratować tonących”;

1922 – Polski Związek Pływacki;

1925.04.20 – Komisja ds. ratownictwa przy PZP;

1927 – 29 czerwca Dniem Ratownika;

1952 – ratownictwo wchodzi w zakres programu nauczania AWF;

1958 – książka skrypt M. Witkowskiego „Ratowanie tonących”;

1962.04.11 – powstaje WOPR (Zarządzenie 74 Głównego Przewodniczącego Komitetu Kultury Fizycznej i Sportu) na podstawie tymczasowego regulaminu;1965.11 – Poznań – Pierwszy Ogólnopolski Sejmik WOPR;1967.10.09 – na mocy decyzji Ministra MSW WOPR uzyskuje osobowość prawną;1969.04.20 – Warszawa – Pierwszy Zjazd Krajowy WOPR;

1970.09 – Lizbona; Polska wchodzi do FIS, a składki płaci od 01.01.1971r.;

1994 – z połączenia FIS i WLS powstaje ILS, której Polska jest członkiem.

Legitymację międzynarodową International Life Saving może uzyskać ratownik, starszy ratownik oraz instruktor WOPR.

W celu uzyskania międzynarodowej legitymacji ILS należy wypełnić wniosek  i dołączyć:

1. dwie fotografie,

2. kserokopię legitymacji ratowniczej, stron nr: 3 (z danymi), 4 (z ważnością), 9 lub 10, lub 11 (ze stopniem), 13 (z uprawnieniami),

3. dowód wpłaty na konto WOPR 50 euro (w złotych, po średnim kursie NBP z danego dnia).

Czas oczekiwania około 2 m-cy w formularzu należy zaznaczyć tylko pozycję „International Lifesaver (former FIS Lifesaver)” lub „International Instructor (Former FIS Moniteur)”

Pan mgr Zbigniew Kmieć był pedagogiem i wychowawcą sądeckiej młodzieży I Liceum Ogólnokształcącego w Nowym Sączu.  Jednym z pierwszych założycieli Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego w Nowym Sączu przy ówczesnym Powiatowym Komitecie Kultury Fizycznej i Turystyki.  Przyczynił się do powstania Ośrodka Szkoleniowego WOPR w Gródku nad Dunajcem. Poprzez swoją działalność doskonalił metody zabezpieczania wypoczynku nad wodą, efektywnie brał udział w akcjach przeciwpowodziowych. Prowadził szeroką akcję profilaktyczną w szkołach i zakładach pracy szerząc ideę niesienia pomocy ofiarom wypadków w wodzie. Całe swoje życie poświęcił popularyzowaniu sportów wodnych poprzez udział w zawodach i spływach kajakowych na terenie kraju i poza jego granicami reprezentując Ziemię Sądecką. Ratownicy Sądeckiego WOPR poprzez organizację maratonu pływackiego pragną  uczcić i przypomnieć postać Prezesa mgr Zbigniewa Kmiecia.

ZAŁOŻENIA ORGANIZACYJNE : 

1.  Organizatorem kursu jest Sądeckie Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe w Nowym Sączu.
2. Program kursu powinien być zrealizowany w czasie 24 do 50 jednostekdydaktycznych (jednostka dydaktyczna wynosi 45’).
3. Szczegółową ilość jednostek dydaktycznych ustala jednostka organizacyjnana wniosek instruktora WOPR w zależności od liczby uczestników, pomocy dydaktycznych, warunków organizacyjnych, sprzętowych, lokalowych i atmosferycznych.
4. Zajęcia praktyczne i zaliczenia odbywają się na pływalni lub w parku wodnym lub na kąpielisku.
5. Kurs może być zorganizowany w formie stacjonarnej lub w formie zajęć cyklicznych.
6. Za stronę formalną odpowiedzialny jest kierownik kursu.
7. Za stronę programową kursu odpowiedzialny jest prowadzący kurs instruktor ratownictwa wodnego.
8. Kandydaci na kurs przyjmowani są po spełnieniu wymogów formalnych.
9. Kursy MR WOPR należy realizować zgodnie z algorytmem czynności zawierającej elementy rejestracji, realizacji, egzaminowania, rozliczania, obsługi Ewidencji jednostki organizującej szkolenie, stosując się do wzorów dzienników, pieczęci, identyfikatorów, zaświadczeń, regulaminów, standardów wyposażenia.
10. Nadawany stopień jest wyłącznie stopniem wewnątrzorganizacyjnym i traktowany jest jako przygotowujący do szkolenia na stopień Ratownika WOPR.
11. Stopień nie uprawnia do pracy zawodowej.

WYMAGANIA FORMALNE : 

1. Uczestnikiem może być każda osoba, która ukończyła 14 rok życia.
2. Uczestnik ma być członkiem jednostki ratownictwa wodnego.
3. Uczestnik ma złożyć:
a) pisemną zgodę opiekuna prawnego na udział w kursie (w przypadku osoby niepełnoletniej);
    b) zaświadczenie lekarskie lub oświadczenie opiekuna prawnego o braku przeciwwskazań do odbycia kursu.
4. Uczestnik ma posiadać kartę pływacką lub specjalną kartę pływacką.


V-ce Prezes Zarządu ds. Szkoleniowych 
Instruktor ratownictwa wodnego 
mgr Maciej Skwarek

ZAŁOŻENIA ORGANIZACYJNE :

1. Organizatorem kursu jest Sądeckie Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe w Nowym Sączu.
   2.Program kursu powinien być zrealizowany w czasie od 36 do 50 jednostek dydaktycznych (jednostka dydaktyczna wynosi 45’).
   3. Szczegółową ilość jednostek dydaktycznych ustala jednostka organizacyjna w zależności od liczby uczestników, dostępnych pomocy dydaktycznych, warunków organizacyjnych, sprzętowych, lokalowych i atmosferycznych.
   4. Zajęcia praktyczne odbywają się na wodach, na których nie ma zakazu pływania i kąpieli.
   5. Kurs może być zorganizowany w formie stacjonarnej lub w formie zajęć cyklicznych.
   6. Za stronę formalną odpowiedzialny jest kierownik kursu.
   7. Za stronę programową kursu odpowiedzialny jest prowadzący kurs instruktor ratownictwa wodnego.
   8. Kandydaci na kurs przyjmowani są po spełnieniu wymogów formalnych.
   9. Kursy R WOPR należy realizować zgodnie z algorytmem czynności zawierającej elementy rejestracji, realizacji, egzaminowania, rozliczania, obsługi Ewidencji jednostki ratownictwa wodnego organizującego szkolenie, stosując się wzorów dzienników, pieczęci, identyfikatorów, zaświadczeń, regulaminów, standardów wyposażenia.
   10. Nadawany stopień jest wyłącznie stopniem wewnątrzorganizacyjnym i traktowany jest jako przygotowujący do szkolenia na stopień zawodowy.
   11. Nie uprawnia do pracy zawodowej.

WYMAGANIA FORMALNE:

1. Uczestnik ma mieć ukończony 16 rok życia.
   2.Uczestnik ma posiadać:
     a) stopień młodszego ratownika WOPR;
   b) ważną legitymację członka WOPR;
   c) minimum jedno dodatkowe uprawnienie przydatne w ratownictwie wodnym.
   

SPRAWDZIAN WSTĘPNY:

1. Przepłynięcie dystansu 100 m sposobem dowolnym w czasie poniżej 1’ 50” wyłącznie na piersiach.
2. Przepłynięcie pod wodą dystansu co najmniej 15m bez łamania powierzchni wody.

V-ce Prezes Zarządu ds. Szkoleniowych
Instruktor ratownictwa wodnego 
mgr Maciej Skwarek

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ZDROWIA¹⁾
z dnia 19 marca 2007 r.
w sprawie kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy

Na podstawie art. 13 ust. 8 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz.1410) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1) ramowy program kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy, zwanego dalej ,,kursem”;

2) kwalifikacje kadry dydaktycznej prowadzącej kurs;

3) sposób przeprowadzania egzaminu kończącego kurs;

4) skład, tryb powoływania i odwoływania komisji egzaminacyjnej;

5) okres ważności i wzór zaświadczenia o ukończeniu kursu i uzyskaniu tytułu ratownika, zwanego dalej ,,zaświadczeniem”.

§ 2.

Ramowy program kursu stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 3.

1. Zajęcia teoretyczne i praktyczne kursu prowadzi lekarz systemu, pielęgniarka systemu albo ratownik medyczny, posiadający aktualną wiedzę i umiejętności z zakresu objętego ramowym programem kursu oraz co najmniej trzyletnie doświadczenie zawodowe
w wykonywaniu medycznych czynności ratunkowych.

2. Zajęcia teoretyczne i praktyczne w zakresie:

1) psychologicznych aspektów wsparcia poszkodowanego, prowadzi psycholog posiadający co najmniej trzyletnie doświadczenie zawodowe;

2) ratownictwa technicznego, chemicznego, ekologicznego, wodnego i wysokościowego, prowadzi osoba posiadająca co najmniej trzyletnie doświadczenie w wykonywaniu czynności ratowniczych w danym rodzaju ratownictwa.

3. Kierownikiem merytorycznym kursu, odpowiedzialnym za realizację kursu, zgodnie
z ramowym programem kursu, może być osoba, o której mowa w ust. 1.

§ 4.

1. Kurs kończy się egzaminem z zakresu wiedzy i umiejętności objętych programem kursu.
2. Do egzaminu może przystąpić osoba, która spełnia co najmniej jeden z następujących warunków:

1) odbyła wszystkie zajęcia teoretyczne i praktyczne objęte programem kursu;

2) posiada zaświadczenie, które utraciło ważność oraz jest zatrudniona w jednostkach współpracujących z systemem, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, zwanej dalej ,,ustawą”,
lub pełni w nich służbę lub jest ich członkiem.

3. Egzamin przeprowadzany jest z zakresu wiedzy i umiejętności objętych ramowym programem kursu.

4. Egzamin składa się z dwóch części: egzaminu teoretycznego i praktycznego.
5.   Każda część egzaminu oceniana jest oddzielnie.

6. Miejsca i terminy egzaminu teoretycznego i praktycznego ustala kierownik merytoryczny kursu w porozumieniu z przewodniczącym komisji egzaminacyjnej, zwanej dalej „komisją”.

§ 5

1. Egzamin teoretyczny przeprowadzany jest w formie testu, ujętego w kartę testową, składającego się z zestawu 30 zadań testowych wybranych przez komisję, spośród zadań testowych opracowanych przez Centrum Egzaminów Medycznych, działające
na podstawie odrębnych przepisów i podanych do publicznej informacji na stronach internetowych Centrum Egzaminów Medycznych.

2. Karty testowe są przygotowywane, przechowywane i przekazywane w warunkach uniemożliwiających ich nieuprawnione ujawnienie oraz dostarczane na miejsce egzaminu teoretycznego przez kierownika merytorycznego kursu w dniu, w którym ma być przeprowadzony egzamin.

3. Karty testowe są zabezpieczone w sposób uniemożliwiający zapoznanie się z ich treścią przez osoby nieuprawnione. Usunięcie zabezpieczeń i ujawnienie treści kart testowych następuje w sali egzaminacyjnej po rozpoczęciu egzaminu teoretycznego
w obecności osób zdających.

4. W trakcie egzaminu teoretycznego zabronione jest wynoszenie lub usuwanie w inny sposób karty testowej z sali egzaminacyjnej.

5. Odpowiedzi na zadania testowe udziela się wyłącznie na karcie testowej.

6. Podstawą do zaliczenia egzaminu teoretycznego jest udzielenie prawidłowych odpowiedzi na co najmniej 90% zadań testowych zawartych w karcie testowej.

7. Pozytywny wynik egzaminu teoretycznego stanowi warunek konieczny dopuszczenia do egzaminu praktycznego.

§ 6.

1. Egzamin praktyczny obejmuje wykonanie przez osobę zdającą:

1) dwóch losowo wybranych zadań egzaminacyjnych sprawdzających praktyczne postępowanie w ramach kwalifikowanej pierwszej pomocy oraz

2) resuscytacji krążeniowo-oddechowej na fantomie z elektronicznym monitorowaniem
i oceną wykonywanych czynności wraz z możliwością wydruku danych.

2. Wykonanie zadań, o których mowa w ust. 1, oceniane jest odrębnie przez każdego członka komisji, posługującego się następującą skalą ocen: 5 (bardzo dobry), 4,5 (dobry plus), 4 (dobry), 3,5 (dostateczny plus), 3 (dostateczny), 2 (niedostateczny).
3. Ocena niedostateczna zostaje postawiona, gdy opowie się, za nią co najmniej 75% składu komisji.

4. Oceną końcową za egzamin praktyczny jest ocena wynikająca ze średniej arytmetycznej ocen cząstkowych, uzyskanych od poszczególnych członków komisji zaokrąglona do oceny, o której mowa w ust. 2, z tym, że egzamin praktyczny uznaje się za zaliczony, jeżeli osoba zdająca otrzyma ocenę co najmniej dostateczną.

§ 7.

W przypadku gdy osoba zdająca nie zaliczy, w całości lub w części egzaminu lub nie przystąpi do niego w całości lub w jego części, z ważnych przyczyn losowych, może ona przystąpić do egzaminu lub jego części w następnym terminie, nie więcej jednak
niż 2 razy.

§ 8.

1. Egzamin jest przeprowadzany przez komisję, składającą się z trzech osób:

1) konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie medycyny ratunkowej właściwego ze względu na siedzibę podmiotu prowadzącego kurs lub wskazanego przez niego lekarza systemu, jako przewodniczącego;

2) lekarza, który jest przedstawicielem właściwej dla uczestników kursu jednostki współpracującej z systemem, o której mowa w art. 15 ust. 1 lub 2 ustawy;

3) osoby, o której mowa w § 3 ust. 1.

2. Członków komisji powołuje i odwołuje kierownik podmiotu prowadzącego kurs.
3. W skład komisji nie może być powołana osoba, która jest małżonkiem lub krewnym albo powinowatym do drugiego stopnia włącznie osoby, która składa egzamin.

§ 9.

1. Osobie, która odbyła kurs i złożyła egzamin z wynikiem pozytywnym, kierownik podmiotu prowadzącego kurs wydaje zaświadczenie.

2. Zaświadczanie jest ważne przez okres 3 lat od dnia jego wydania.
3. Wzór zaświadczenia stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§ 10.

1. Osoby, które uzyskały uprawnienia ratownika przed dniem wejścia w życie ustawy mogą przystąpić do egzaminu, o którym mowa w § 4, nie później niż w okresie 3 lat
od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

2. Osoby, które przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, uzyskały zaświadczenia potwierdzające ukończenie kursu z zakresu wiedzy i umiejętności objętych programem kursu lub rozpoczęły kurs zgodnie z przepisami obowiązującymi w Krajowym Systemie Ratowniczo-Gaśniczym, mogą przystąpić do egzaminu, o którym mowa w § 4, nie później niż w okresie 3 lat od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
3. Osoby, które przed dniem wejścia w życie rozporządzenia rozpoczęły kursy z zakresu wiedzy i umiejętności objętych programem kursu składają egzamin według przepisów niniejszego rozporządzenia.

§ 11.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

MINISTER ZDROWIA

¹⁾ Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej – zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 lipca 2006 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 131, poz. 924).

Na podstawie poniższych aktów prawnych działamy:

1. USTAWA z dnia 18 sierpnia 2011 r. „o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych”.
2. USTAWA z dnia 8 września 2006 r. „o Państwowym Ratownictwie Medycznym”.
 3. Decyzja nr 7/2014 z dnia 24 lutego 2014 r. „zgoda Ministra na wykonywanie ratownictwa wodnego”